Me Moeder

Lijstjes zijn leuk. Vinden veel mensen. Persoonlijk vindt Firma Soetebroot het maken van lijstjes maar een irritante bezigheid. Dat heeft, denkt ze zelf, vooral te maken met haar omnivore eigenschappen. Of het nu muziek, films, boeken of alleen maar woorden zijn, haar voorkeuren schieten alle kanten op. Zie dan maar eens tot een overtuigend lijstje te komen dat er niet uit ziet alsof het bijelkaar is gegoogeld met de “ik doe een gok’ button.

Het bekijken lijstjes van anderen is daarentegen erg aan de Firma besteed. Omdat er altijd wel iets over te zeggen valt. En laat het nu net het einde van het jaar zijn. Dat betekent lekker terugkijken voor lijstjesmakers. En feestdagen voor liefhebbers van lijstjes. Neem deze van vandaag: het irritantste woord van 2010, waar ook een verkiezing aan hangt.

Deze lijst schijnt samengesteld te zijn op basis van internetstemmen en stemmen via de boekhandels. Min of meer democratisch dus. Eerder gaven ze van Irritaal al een boekje uit over ‘Irritaal’. Er lijkt dus genoeg voer om pagina’s te vullen. Maar hoe zit het met het lijstje van 2010? Firma Soetebroot moest heel goed zoeken. Niet naar het lijstje, dat presenteerde zich vandaag meesmuilend over zoveel woordengeverhaspel bovenaan het weblog. Wel naar de irritaties.

Okee, ‘hun hebben’ is als heel veelgemaakte taalfout zeker irritant te noemen. Gewoon omdat het niet klopt. Erg 2010 is het echter niet. Mijn leraar Frans had destijds al een velletje papier boven de deur van het klaslokaal hangen in een ijdele poging het gebruik van ‘hun’ bij scholieren als alles anders dan bezittelijk voornaamwoord voor eens en altijd uit te roeien. Op het velletje stond: “Atilla est mort”. Tja, hij moest het ook altijd uitleggen (Atilla van de ‘Hunnen’ -FSB) . Maar grappig vond hij elk jaar opnieuw.

En gedoogsteun? Nederlandser krijg je ze niet. Natuurlijk, er is een associatie met irritante politieke gewoontes maar taalkundig is er niets op af te dingen. Ook meer politiek dan taal is piketpaaltje. Firma Soetebroot doet dat gewoon aan de Alpenkreuzer denken en hoe deze door haar vaderonderneming op de Franse rotsbodem onder luid gevloek  met deze houten spiesjes werd vast genageld. Allemaal heel persoonlijk dus. ‘Doe dat is niet’, heeft Firma Soetebroot werkelijk nog nooit in de wandelgangen opgevangen, hoogstens uit de mond van mensen met een spraakgebrek maar daar mag je niet gemeen over doen. Geldt ook voor ‘want’ in plaats van ‘waarom’ trouwens. Hop, uit de lijst dus. Over ‘twitteren’ wil Firma Soetebroot het eigenlijk niet eens hebben. Dat kan alleen maar afkomstig zijn van mensen die het niet doen. Ik heb ook niets met korfbal maar om het nu uit persoonlijke racune het woordenboek uit te stemmen gaat me te ver. De opwinding over de verkeerd geplaatste spatie dan? Iedereen die is afgehaakt met het doordacht plaatsen ervan na de laatste wit/groene spellingshervorming deed dat terecht. Bovendien gaat het tenslotte / ten slotte in de eerste plaats nog altijd om de leesbaarheid van een woord en dan is de spatie zeker geen noodzakelijke witte vriend.

Blijft over ‘dat is niet mijn ding’. Inderdaad een irritante uitdrukking maar al uitgebreid op de hak genomen door cabaretiere Pauline Cornelisse in 2009 en dus wat Firma Soetebroot betreft achterhaald. We laten ‘lekker belangrijk’ ook niet opeens reprise gaan.

Blijft over ‘me moeder’. En nee, ‘me’ moeder klopt inderdaad niet. Daar kun je niets van zeggen. De vraag is wel hoe kun je je in hemelsnaam ergeren aan een ‘me moeder’ uitgesproken door je dikbuikige, kalende snackbar houder, die vertelt over hoe ‘me moeder’  vroeger de frikandellen bakte in Frituurhuis ’t Snackkasteeltje.  Of de 13-jarige Vanity die vertelt dat ze die nieuwe Nickelson-jas ‘fan me moeder heb gehad’
Daarom kan Firma Soetebroot over het Irritantste woorden lijstje van 2010 alleen maar zeggen dat het er duidelijk een te veel is. Overbodige administratie die Firma Soetebroot graag verwijderd uit de stapel door te nemen papierwerk: prop!