Van alle enge dingen die ik in mijn leven wil doen, heb ik er meerdere nog niet gedaan maar er stond er eentje bovenaan: spoken word & poetry. Dat Firma Soetebroot een grote liefde voor taal heeft mag bekend zijn, maar er is één ding dat volgens mij geschreven taal kan overtreffen: gesproken taal met ritme, emotie en flow. Althans, ik kan daar uren in sudderen. Punt van angst bij mij is dat waar je je als schrijver normaal met kromgetrokken schoudertjes achter je laptop kunt verschuilen, je bij poetry & spoken word er verplicht een podium bij krijgt. Speak or it didn’t happen!
Dus toen ik dit jaar de Workshop Poetry & Spoken Word van Amsterdams stadsdichter Gerswhin Bonevacia langs zag komen bij De Nieuwe Liefde, besloot ik dat ik eraan moest geloven maar ook dat het een enorme stretch uit de comfortzone zou gaan worden. Dit is iets waarvan ik echt niet weet of ik er een grijntje talent voor heb maar wat ik wel wil leren. Dus schreef ik me in. En hoewel de cursus net als alle cursussen en de rest van Nederland door Corona zich grotendeels via Zoom voltrok, wist Gershwin op 1.5 meter toch een eindpresentatie te organiseren. Op 1 juli is het dan eindelijk zover; we gaan ‘live’ optreden. Tussen aanhalingstekens, want we zijn alleen met een klasje, familie en vrienden kijken mee via de livestream. Ook doodeng natuurlijk. Boze Facebook-emojis vliegen me tijdens onrustige nachten al om de oren.
Ik zal hier donderdag first thing mijn woorden publiceren en hee, wellicht ook de livestream link (vooruit dan), als het allemaal niet te gênant was. Tot dan!
Le Stylo du Bois 