Kleine confessie, ik heb vandaag een coupe de route gedaan. Door een miscalculatie bleek de camping die ik had gereserveerd namelijk 30 kilometer verderop te liggen en niet 20. Nu is 20 km zwaar, maar nog leuk, heb ik afgelopen dagen gemerkt. Maar 30km, op de 6e aaneengesloten dag van hiken, voelde als een brug te ver. Misschien als ik eerder een rustdag had ingepland, dat het had gekund. Ik zit inmiddels op 120km.
“Vanaf hier wordt het pas echt mooi”, was de slogan van vandaag. Een vriendin die het pad eerder deed, wees me er al op. En ja hoor, na dágen bos, waren ze daar opeens, net na Roscanvel; de woeste rotskliffen, weidse uitzichten en smalle geitenpaadjes. De meeste Fransen laten het eerste deel van de GR34 gewoon helemaal links liggen en starten hier. Drukte op de route dus! Ik haalde zelfs een echtpaar in dat hun tassen op kleine karretjes achter zich sleepte. Het leek mij best onhandig met die smalle paadjes maar ze keken er heel monter bij.
Op de route kwam een een groep fitte mannen uit Nancy tegen die uiteraard wel de volledige ronde van 30 km deden. Er werd met allerlei meetapparatuur gezwaaid met daarop de kilometerstanden als bewijslast. Wel nog een geluk dat zij – en hun meetapparatuur – in de buurt waren. Het stikt hier van de militaire zones en ik had in een onbewaakt moment bijna de verkeerde afslag genomen een oefenterrein op.
Had ik ook later van start moeten gaan? Misschien wel. Maar het geeft me ook een reden om snel nog eens terug te gaan. De GR34 loopt nog helemaal door tot Douarnenez.
Inmiddels ben ik op de camping aangekomen in Trez Rouz. Ik slaap in hutje Albatros. Het gemeenschappelijke kraantje is vóór mijn veranda dus ik ken inmiddels min of meer alle pensionado’s. Bonjour, Guten Abend, good evening. De meesten waren hier al ooit jaren geleden of komen hier jaarlijks. Ik snap ze inmiddels wel.
Morgen heb ik een rustdagje op de camping – ik ben inmiddels echt stuk en mijn voeten doen megaveel pijn – maar godskanonne was was het allemaal fijn. Overmorgen dan nog naar Camaret-sur-Mer, vrijdag terug naar Brest met de bus, dagje/nachtje struinen in Parijs en dan wacht de allerlaatste etappe: Amsterdam.
Le Stylo du Bois 