Onder de naam Firma Soetebroot, schrijft Le Stylo du Bois sinds 2003 regelmatig blogs over taal, muziek, vreemde landen en…
Blogs
Seizoenswerk
Dit verhaal haalde het tot de finale van Het Rode Oor 2018, een verhalenwedstrijd geinitieerd door de Nieuwe Liefde in…
Bold statement? Een nieuwe website voor het Stedelijk Museum Amsterdam
De afgelopen maanden heb ik met mijn collega’s van het marketing communicatie team van het Stedelijk Museum en digital agency…
Marjan
Op het perron van station Castricum staat een verwarde vrouw. Marjan heet ze. Ze loopt heen en weer en praat tegen…
Kletskousen
Toen ze nog aan de voet van de berg waren, hoorden we ze al. A. en ik liepen naar Bottle…
Poepen / vergeten kamers
Licht gênante onthulling uit mijn kindertijd; als ik vroeger moest poepen maar ergens was waar dat niet kon, of ik…
Franse pop – Le playlist (voor op de achterbank)
Als je je vroeger net als ik tijdens de grote vakantie urenlang op de achterbank bevond op weg naar een…
Zwembad
Afgelopen zomer was er een hittegolf in Parijs en ging ik op zoek naar verkoeling. Het was uiteindelijk niet een…
Parijse pechmannen
Het is augustus in Parijs en niemand is thuis, alleen de pechmannen op straat – maar ja, die zijn nooit…
De blabla van de bobo in ‘Parisiens, Chéris’
ven over taal, want daar heb ik oneindige liefde voor. Ook voor vreemde talen en in het bijzonder het Frans. Nu is het in de praktijk een stuk makkelijker om Frans te lezen dan het te spreken of verstaan. Dat komt doordat de taal van de straat hier mijlenver afstaat van het Frans uit de boeken.
