Blogs

Het is goed om als jonge man in Parijs te hebben gewoond, beweerde schrijver Ernest Hemingway ooit. Deze uitspraak groeide uit tot een van zijn beroemdste quotes: “If you are lucky enough to have lived in Paris as a young man, then wherever you go for the rest of your life, it stays with you,…… Lees verder Verplaatsbaar feest

De avond was afgelopen. Het einde komt altijd net te vroeg bij museumopeningen. Alsof het nooit écht feest mag worden. Ik liep naar de garderobe samen met de generatie babyboomers die het goed had volgehouden. ‘Disco”, zuchtte de man naast me in de rij. Hij sprak het uit alsof de dj zojuist een plaat van…… Lees verder “U was dj?”

Onder de naam Firma Soetebroot schrijft Le Stylo du Bois sinds 2003 blogs over taal, muziek, straatverschijnselen en uiteenlopende actuele zaken. Meestal met een luchtig kritische ondertoon. 

Op het perron van station Castricum staat een verwarde vrouw. Marjan heet ze. Ze loopt heen en weer en praat tegen willekeurige vreemden. Marjan laat zich niet meer door anderen vertellen wat ze moet doen, al jaren niet meer. Ze wil naar haar nichtje in Amsterdam en pakt de trein. Vandaag nog. In Amsterdam stelt niemand…… Lees verder Marjan

Licht gênante onthulling uit mijn kindertijd; als ik vroeger moest poepen maar ergens was waar dat niet kon, of ik dat niet durfde, dan hield ik het in. En dat deed ik eigenlijk overal behalve thuis of bij oma. Ik kon dat op een gegeven moment heel lang volhouden en ontwikkelde zelfs een methode om…… Lees verder Poepen / vergeten kamers

Als je je vroeger net als ik tijdens de grote vakantie urenlang op de achterbank bevond op weg naar een buitenland, herinner je je vast ook de Franse, Italiaanse, Duitse of Spaanse radio. En dat daarop vrijwel alleen de nationale chansons, canzones, Liederen of canciónes te horen waren. Monsieur en Madame Du Bois waren nogal…… Lees verder Franse pop – Le playlist (voor op de achterbank)

Afgelopen zomer was er een hittegolf in Parijs en ging ik op zoek naar verkoeling. Het was uiteindelijk niet een zwembad maar het museum waar ik in het koele blauw dook. Tot die dag dacht ik eigenlijk altijd dat zwembaden een veels te banaal onderwerp was voor kunstenaars. Dat heeft waarschijnlijk te maken met mijn…… Lees verder Zwembad

Het is augustus in Parijs en niemand is thuis, alleen de pechmannen op straat – maar ja, die zijn eigenlijk nooit echt thuis, en ik. Augustus in Parijs is als de maandagmiddag in de polders van Dronten na Lowlands. Duizenden sporen wijzen erop dat er ooit intens is gedronken, gelachen en geleefd. Maar nu is…… Lees verder Parijse pechmannen

ven over taal, want daar heb ik oneindige liefde voor. Ook voor vreemde talen en in het bijzonder het Frans. Nu is het in de praktijk een stuk makkelijker om Frans te lezen dan het te spreken of verstaan. Dat komt doordat de taal van de straat hier mijlenver afstaat van het Frans uit de boeken.

Koffietentjes. In bijna elke stad, en zeker in Amsterdam, struikel je erover. Nee ik bedoel niet de Starbucksen en Coffee Companies, want die tellen in dit betoog niet mee. Het gaat me om het soort koffietentje dat de afgelopen zeven jaar uit de grond is gesproten, het tentje met de hipster attitude. En met goede koffie.…… Lees verder Koffie in Parijs