Op de valreep nog gehoord, maar in een klap op de eerste plaats van de lijst met de mooiste woorden van 2005: Sneeuwjacht.
Grijze sneeuwluchten die zich samen pakken, woeste rukwinden die de koude, natte vlokken in je gezicht smijten, weeralarm, gevechten met magische witte wieven en dan later warme chocolademelk bij de open haard. Sneeuwjacht heeft het allemaal.
Swalmen
Het lelijkste woord stamde eigenlijk al van een paar jaar terug, maar toen was er nog geen lijst, dus bij deze in de rebound: swalmen.
Het woord vraagt wel om wat etymologische uitleg. Swalmen kennen de meesten waarschijnlijk van het gelijknamige Zuid-Limburgse dorpje. In vroeger tijden, toen Swalmen nog een boerendorp was en nog geen Swalmen heette, maar Sjoenkellette, hielden de boeren er de gewoonte op na ’s zomers het land te bemesten. Zo ontstond er vlak voor de aarbeienoogst in augustus een goede dikke laag vruchtbare humus. Het maakte de vruchten extra zoet. In de loop van de dag, als de hitte toenam en de zon de humuslaag van gier en mest langzaam opwarmde, begonnen de akkers langzaam te dampen. Een dikke mestwolk, die een verschrikkelijk onwelriekende lucht voortbracht, trok dan over het dorp. ‘De akkers liggen weer te swalmen’, zeiden de dorpelingen dan en ze knepen de neuzen dicht.
Denkend aan de swalmende akkers van het dorp doet de naam de neusvleugels nog altijd prikkelen en dringt er zich een denkbeeldige penetrante gierlucht op.
swalmen (w.w.) natuurverschijnsel waarbij in de zomer het mest op de akkers verdampt en dit een dikke wolk verschrikkelijk onwelriekende lucht voortbrengt. Tot op heden alleen waargenomen in het zuiden van Limburg.
Le Stylo du Bois 